the jester race, whoracle,clayman, colony, sountrackto your escape, come clarity gibi mükemmel albümler sonrası beklenmeyecek bir albümdür... ilk dikkat çeken olay ise; anders'in vokali. tamamiyle emo gruplarının vokali gibi olmuş! bak bir come clarity, soundtrack to your escape ya da clayman'daki vokale yırtıcı, vurucu ama aynı zamanda duygusal... son albüm yine melodik her zamanki gibi ama, death metal etkisi bariz azalmış hatta yok gibi! ah ah clayman'daki, soundtrack to your escape'deki melodileri riffleri özledim şimdi... o nedir abi ya! duygu akıyordu resmen gitarlardan! bir the quiet place, like you better dead of ne şarkılar be! melodi manyağı yapıyor insanı...
edit: valla bunu yazdıktan sonra albümü bir kaç kere dolaştırdım playlistimde; düşüncem değişti bence süper bir albüm, ha death metal kategorisi için kötü albüm eyvallah ama kesinlikle müzik. artı bir de şu geldi aklıma emo vokali gibi vokal var albümde dedim; bunu da değiştiriyorum neden çünkü ulan zaten anders sayesinde bu emo vokali dalgası çıktı. bu durumda in flames değil, emo vokalin olduğu gruplar bu vokalin özentisi oluyorlar, özenti olanlar piyasa olanlar onlardır, in flames değildir. yani in flames yine kendi müziğini yapmaya çalışan bir gruptur, değişen hiç bir şey yok!
edit 2: the chosen pessimist, disconnected, the mirror's truth, alias gibi parçları adinleyin yine o duygusal in flames'i yakalayın.
