tedirginlik yaşatan durum. hele ki klavyenin tuşları dıştan içe doğru yavaş yavaş bozuluyorsa daha da korkutur. kanser gibi yayılan bozukluk gün be gün klavyeyi gözlerimin önünde eritiyor ve ben hiçbir şey yapamıyorum. yazışırken gülmek, üzülmek için not defterindeki parantez işaretini kopyala yapıştır yapmak duygularını alt üst ediyor insanın, çekilir dert değil.
