pkk ile girilen çatışmada öldürülen bir asker annesinin, pkk'nin gönderdiği "barış grupları"nın ceza almadan serbest bırakılması üzerine söylediği sözdür.
doğu ve güneydoğu bölgesinde askerlik yapan bir yakınınız varsa, türkiye'de yürütülen savaşın, ekonomiden, siyasetten, provokasyondan, propagandadan arındırılmış insani boyutunu daha iyi anlarsınız. her çatışma haberinden sonra televizyona kilitlenip "yakınımın ismi sarfedilecek mi acaba" korkusuna karışık tedirginliği yaşamak, ne telefonla ne de başka bir kanalla o uzak yakına ulaşamamak bundan böyle korku dünyamızdan atılacaksa barış neden olmasın?
yüreği yanan anne, başka annelerin de yüreğinin yanmasını ister mi? ciğer acısının ne olduğunu bilen anne başka annelerin de ciğeri yansın ister mi, üstelik, evladının geri gelmeyeceğini bile bile bunu ister mi? peki, nedir mesele: ideolojik argüman üretme kaygısı. annelerin yüreği umrunuzda olsaydı, savaşı ve ölümü bu kadar desteklemezdiniz. istiyorsunuz ki, evladını yitiren ağlasın. ağlasın ki, dramatik bir fon müziğine eşlik eden gözyaşlarının dağladığı yürekler milliyetçi oylara tahvil edilsin. ama, barış olmazsa; dağdakiler dağlardan inmezse, o dağlar yürekleri daha çok dağlar. bu, umrunuzda mı?
