türk edebiyatındaki ilk tezli romanmış. öyle tez olmaz olsun anasını satayım. romandaki iki benzetmeden biri köylüleri hayvanlarla bir tutuyor, birkaç yüz sayfalık acının sonunda insanın aklında kalan "bu köyü adam olmaz azizim, bizim onları eğitmemiz lazım" tarzı iğrenç bir elitizm oluyor. "samsun'dan doğan güneş" temalı yapış yapış propoganda pasajlarından hiç bahsetmeyeyim, adam resmen meclisteki yerini sağlamlaştırmaya çalışmış.
bi de bence iletişim'in kapak tercihi ticari amaçlar açısında çok talihsiz: anladık kitap rezil de, abi, adamın piyasadaki en ibiş, en ampul kafalı resmini basmışlar kitaba. yani aslında çok ayıp böyle demek ama. allahım sen affet yarebbim.
