aile ortamında hiç yaşayamadığım, o saf, gururlu, orta halli ama mutlu ailelerin çocuklarına aldığı kıyafetler.
küçükken dışarıda robotlarımı, almanya'dan getirdiğim uçaklarımı gösterdiğim fakir çocukları annelerinin, - oğluuum! hadi gel bayramlıklarını dene. diye çağırmaları hiç aklımdan çıkmaz. ben bayramlık istiyorum dediğimde ise babam beni akmerkez'e götürür marks&spencer'dan bir güzel giydirirdi. hiç yaşamadım evde giyinmenin verdiği bu sevinci, hiç tadamadım. bir kot pantolon ve tişörte dahi tav olacak yüreğim vardı, açamadım. çok zenginim sözlük, çook!
