aklında tadılamamış saatlerin izi kalmış; üzerindeyse olunamamış kişilerin ağırlığıyla yaşayan her insanın hayatında en azından bir dönem yoğun bir şekilde arzuladığı hayata yeniden başlama tutkusu. ütopyadır bu çoğunlukla, hayaldir. çünkü alışkanlıklar yerleşmiştir günlere, akıldaysa, "değiştirmeye, yeniden başlamaya çalıştığında ne oldu hatırlıyorsun" diye konuşan pis bir sırıtışın sesi. insanın her gün yeniden doğduğu, her güne beyaz bir sayfa ile başladığı ise kuyruklu bir yalandır. kuyrukludur, çünkü dünden kalma konuşmalar geziniyordur kulaklarında. kuyrukludur, çünkü unutmak sanıldığının aksine o kadar da kolay değildir. her daim tatlı bir fikirdir günün birinde yeniden sıfırdan başlayabileceğini düşünmek.*
