"o kadar güldük ki adeta yarıldık", "gülmekten yarıldım" ya da sadece "yarıldım" ifadeleri bile tek başına aslında durumu açıklıyor. yani "mizah ve gülme" aslında bir reaksiyon sonucu gerçekleşen tepkilerdir. zihnin boşluğa verdiği bir jest olarak da yorumlanabilir. yani "gülme" eylemi aynı zamanda, kelimenin gerçek anlamı ile zihinsel bir parçalanmadır. daha önceki yazılarımın birinde "nihilizm, dekonstrüksiyon ve gülme" başlıklı bir bölüm vardı. meraklısına tabi.
yeşilçam'da kötü karakterlerin tokatladığı ya da saraylarda hep ezilen durumundaki soytarılar. karşısında gülme krizine tutulmuş bir adamı durmadan tokatlayan kötü adam. "ben gülüyor muyum ha gülüyor muyum, çok mu komik ? şlakk şlakkk şlakkk !! " tokat manyağı olan adamın gülme krizi bir yerden sonra kendini ağlamaya bırakır, çok hazin. yeşilçam üzerine de kafa yormak lazım bir ara.
sahi bir aristofanes vardı ne oldu ona ?
