Sıçış eylemi esnasında çanta kaba etine doğru sarkacağından çantayı çıkarmak zorunda olduğunu bilen veletcan, bir kaç saniye boyunca çantayı yere koyup kayamayacağını düşünür. Fakat zaten aynı sırada, kaka hürriyetine kavuşma arzusuyla kapakçıkları iyice sıkıştırmakta ve çocuğu acilen bir karara varmaya zorlamaktadır. Çocuk bu sefer çantayı kapının koluna asmayı düşünür, böylece çanta umumi tuvaletin mikroplu zeminiyle temas etmeyecektir, ancak bu da çocuğa huzur veren bir fikir değildir, zira eğer ki birisi içeride biri olmadığını düşünüp kapının kolunu çevirise çanta asılı olduğu yerden yere yuvarlanacak, bu sefer sadece zeminle temas etmekle kalmayıp bir de içindekilerin hasar görme ihtimali söz konusu olacaktır.
Küçük çocuğun tüm bu ikilemleriyle daha fazla boğuşmasına imkan yoktur. Çantasını gördüğü en temiz köşeye yerleştirmek ya da kapının koluna asma riskini göze almak... Çocuğun çantayla imtihanıdır bu, ve de yetişkin bir birey olmasındaki az bilinen ve belki de küçümsenen adımlardan bir tanesidir.
