bir deli bir kuyuya taş atmış kırk kişi çıkartamamışa en güzel örnektir herhalde david lynch filmleri. adamın beynini perte çıkartır, birşeyler anladım zannedersin, o kavram karmaşasının ortasında anlamlar yüklemeye çalışırsın, kendince çıkarımlar yaparsın ama iki gün sonra - aga o filmden ne annadın sen- diye soragelse bir insan hık!! die tıkanır kalır hiçbirşey söyleyemezsin ya. al bu film de bunun bir misalidir işte. picasso tablosuna bakarak kendince anlamlar yükleyerek saatlerce o tabloyu seyredenler gibi sende anlamlar yüklersin filme. neden ..çünkü david lynch filmidir o. izleyince madalya takıyorlar.. ayılsan da bayılsan da anlamasan da izleyeceksin arkadaş.hött!! bana gelince.. birşey anladım mı ..ilk izleyişimde anlamasam da bir kaç izleyişten sonra kendimce bir takım anlamlar yükledim, çıkarımlar yaptım, aklımda kalan bir kaç şey ile de anlatabilirim sanırım kendi bakış açımdan filmi. ancak begendim mi, ölüp bittim mi, david lynch e tapınmaktamıyım ..hayır..asla..hiçbir zaman da olmayacak .. ama filmleri gariptir, izlenesidir o ayrı .anlamasan da izle arkadaş .bir fikir edin ama değil mi...**
yönetmenlik açısından ve kurgu senaryo açısından bu tarz bir film olarak ayrıca (bkz: donnie darko)*
