tutarsız müzik zevkim sayesinde popla başladım, sonraları her yeni çıkan parçanın pop müzik yani "patlama yapmış müzik" olduğu mantığını kurdum ve bunun bir tarz olmadığına kanaat getirdim. sonra rap müzik. o sıralar türkiyeyi çalkalıyodu her yerde rap müzik vardı ister istemez dilime dolanan şarkıları ezberlemeye başladım. sonra sıkmaya başladı düz şiir türü gibi bile değildi bir doğru belirleyip onun savunmasını yapan bi müzik siyasi görüş gibiydi sanat olmadığına kanaat getirdim ve onu da eledim. kaldığım boşlukta akademi türkiye mezunu barış akarsunun bir programda rock müzik ve türkçe rock müzik hakkındaki yorumlarını dinledim "cem karaca ve barış manço" ile ilgili düşünceleriyle sempatimi kazandı. rock müziği araştırdım anadolu rock hoş geliyordu bir süre bununla ilgilendim, msnde nicklerde konuşmalarımda yer etmişti. bir süre sonra barış akarsu dışında türk rock alanında pek umut verici gelişmeler olmadığını fark ettim.
barış akarsu hayranlığımın yanısıra yeni ufuklara yelken açtım ve özüme dönme kararı aldım. türk sanat müziği türküler ozanların parçaları derken arada bi yerde zaten hepimizin beyninde yer etmiş olan babalara ratladım. müslüm baba, orhan baba, ferdi baba herhangi bir müzik kitlesinin hayranları arabesk severler kadar o müziğin snatçılarına bağlı değildi. ve arabesk müzik sabitlenmemişti. aynı sanatçı hem nefret dolu parçalar üretebilirken hem de sevgi ve bağlılığı da yansıtabiliyordu. arabesk müziğiyle aynı anda ister istemez insan bünyesinde oluşan bi olgunluk beni de etkisi altına almıştı. hem arabesk hem de rock hayatımda önemli yer etmişti...
şimdi bu grup benim için hoş şeyler ifade ediyo. ilk dinlediğimde çok etkilendiğimi söyleyemem fakat yeni bir akımın öncüsü olmalarını bekliyorum...
öncü demişken inkar edilemeyecek tarz kombinasyonlarıyla (bkz: haluk levent)... *****
