öncelikle filmi vasat, sıradan, donuk, ağır vs vs. tarzında eleştiren arkadaşlara şunu sormak geliyor içimden.
kaçınız o şartlar altında askerlik görevini yerinize getirdiniz? ya da kaçınız askerlik yaptınız?
bırakın milliyetçilik duygularını vatansever homurdanışlarını...
kaçınız donmuş konserverden aynı şekil de donmuş parmaklarınızla 100 gram yemek yemeye muhtaç bırakıldınız?
veya hanginiz kahpece sıkılan bir kurşunun kulaklarınızı delen o iç gıcıklayan sesiyle tanıştınız?
hanginiz ananızın, babanızın kardeşinizin veya sevgilinizin sesini 10 saniye duyabilmek ve onlardan haber almak için haftalarca bunun gerçekleşmesini beklediniz?
kaçınız eksi bilmem kaç derece de gözünüzün görmediği, duyularınızın çalışmadığı, kalp ritminin tamamıyla abuklaştığı, korku, merak, özlem, acı duygularıyla birlikte görüş açısının sıfıra indiği tamamen terkedilmiş ürkütücü ve dondurucu mevzilerde nöbet tuttunuz ey ahali?
ülkenin batı kesimlerinde yapılan şey askerlik değil tamamen kamu görevi! askerlik doğu anadoludan başlayıp, güney dogu anadolu da son buluyor. askerlikse bunun ismi işte budur askerlik!
her şeyini unutursun!
Tanrını hatırlayamayacak duruma gelirsin.
anne ve babanın silüetini hatırlamakta zorluk çekersin.
sevgilin mi? hah o asla aramaz seni. sen de unutursun çok zor olsada...
insanlıktan çıkarsın bir yerde.
keyfin hep kaçık olur fakat o çevreni süsleyen seninle birlikte aynı yer de ve aynı şartlar altında askerlik yapan 25 30 arkadaşın yok mu, işte onlar seni tutar ayakta.
ailen onlardır artık. dostun da, kardeşin de, anan da, baban da.. her şeyin oluverirler kısacık zaman da.
askerlik öyle bilindiği üzere dağ tepe koşturup marşlar söylemekle olmaz arkadaş! askerlik gerçekten gerektiği ölçüde yaşandıgı zaman askerlik olur.
hayata karşı bir pozisyon sahibi bile olmadığın bir vakit, bakarsın tutuşturulmuştur eline bir demir yığını. en büyük asker bizim asker nidaları arasında uğurlanırsın bir de güzel biçim de. durdurur sizinkiler otobüsü istiklal marşımızı hep bir ağızdan söylemeye başlayarak... istedikleri ise seni biraz daha fazla görebilmek... bilir çoğu askerlik gerektiği gibi yapıldığı vakit askerliktir... en acı kayıplar da bile tek bir cümle çıkar hepsinin ağzından! vatan sağolsun!..
anan ağlar günlerce duyamadığı için sesini.
baban daima dimdik durur kahvehane de arkadaşlarının yanında. çünkü o artık bir asker babasıdır!!!
askerlik böyle bir şey arkadaş...
senin asla alt edemeyeceğin türden bir güçtür bu!
senin gibi kahpe soylarının asla yıkamayacağı türden bir güç...
kahpeler bilir daima kendini. çünkü dikkatli bakıldığı vakit yazar alınların da ben böyle doğdum böyle ölürüm. çünkü ben doğuştan bölücüyüm...
filme dönecek olursak, helalinden 10 üzerinden 8.
gerçeğe yakın replikleriyle, askerlerin duygularının aktarılışı, mutsuz yüzler fakat her şafakta biraz daha aydınlanan gözler, korku, öc alma duygusu her şey mevcut filmde. komutanın çaresizliğin önünde bile diz çökmemesi, askerlerine bir adım dahi geri adım atma izni vermemesi ve silah arkadaşının öcünü almak için son nefesi her ne pahasına olsa da almak isteyişi her şeyiyle gerçekçi kılıyor filmi. ona keza komutan o karakolun kahpe bir saldırı sonrası büyük bir zayiat verecegini çoğu sefer altını çizerek hatırlatıyor.
kesinlikle izlenmesi gereken bir film. ne paranız ne de vaktiniz boşa gitmeyecektir...
