uzun bir aradan sonra (sırf müziklerini dinlemek için) tekrar izlediğim film. iyi ki müziklerini özlemişim. yoksa böyle bir sinema ziyafetini kaçıracaktım.
--spoiler--
ilk izlediğimde pek ilgimi çekmese de, film hakkındaki şimdiki izlenimlerim tarihi konulara olan yatkınlığım zaman geçtikçe arttığından dolayı daha bir anlamlı oldu. filmdeki tarihi ayrıntıların götten uydurulduğunu zannetmiyorum. tabi ki hayal gücü de kullanılmıştır; ancak filmde gördüğümüz tarih büyük oranda gerçek tarihtir. hatta bu şaheser tarihi bir film bile olabilir (öyle bir iddiası olmasa da). özellikle yörüklerin yerleşik hayata geçme süreçleri mükemmel bir şekilde yansıtılmıştır. bursa'daki diğer halkların özellikleri de zamana uygun gibi.
haluk bilginer'in oyunculuğuna diyecek söz yok ama onun müthiş throat singing yaptığına tanık olmak çok şaşırtıcı. bu nasıl yetenektir?... oyunculuğuna söyleyecek sözüm yok dediysem, yorum yapmayacağım demedim. usta oyuncu saf, cahil, zeki ve temiz kalpli yörük tiplemesini o kadar güzel yansıtıyor ki bunu onun oynadığı her saniyede görmek mümkün. özellikle annesinin öldüğüne inandığındaki ağlama sahnesi beni bitiren andı.
beyaz mimikleriyle rolünü tam anlamıyla taşımış; hacı ivaz tiplemesine (okumuş, kendini halktan üstün tutan, laf cambazı, zeki, kurnaz...) tamamen uyan bir tip ve karakterle rolünün hakkını vermiş.
ayşen gruda'nın rolü az gibi gözükse de aslında film içinde çok önemli bir yerdeydi. mükemmel oynamış. gerçekten kam olduğuna ve cinleri çağırdığına inandığım anlar oldu. ayrıca cin animasyonları da harikaydı. özellikle göbek bağına göndermeler, filmin sonundaki gölge oyununa uzanmaları...
şebnem dönmez ve güven kıraç da kusursuzdu. ancak orhan gazi biraz eğreti durmuş gibi. bunu da bence genç olmasının verdiği heyecana vermeli...
--spoiler--
aslında yazacak çok fazla şey var ama uykum geldi be sözlük. müziklerini mp3 playerıma yükleyip, dinleyerek uyuyacağım.
