bitiş... habersiz kuruluyor sahne, oyun oynanıyor ve oyunun baş aktörleri yıkılıp kalıyor bir yerlerde; sonra perde kapanıyor... Böyle bir şey; aşkı bulmak ne kadar güzelse, aşkı kaybetmek de o kadar güzel... Çünkü içinde aşk var... içinde sevgili varken bir şey nasıl kötü olabilir ?
sanmıştık ki ikimiz
yeryüzünde ancak
birbirimiz için varız
ikimiz sanmıştık ki
tek kişilik bir yalnızlığa bile
rahatça sığarız
hiç yanılmamışız
her an düşüp düşüp
kristal bir bardak gibi
tuz parça kırılsak da
hâlâ içimizde o yanardağ ağzı
hâlâ kıpkızıl gülümseyen
-sanki ateşten bir tebessüm-
zehir zemberek aşkımız.
