yauşaklık falan değildir. hür irade sonucudur. hem sanane lan amcıx, kimle arkadaş olacağıma sen mi karar vereceksin?
davul bile dengi dengine demişler ya hani, kişinin kendinden maddi anlamda daha dar kapasitesi olan insanlarla arkadaşlık yapmamasıdır. yolda üstü başı leş gibi bir evsiz gördüğünüz zaman tiksiniyorsunuz ya, işte bu nedenle bu adama laf edecek hakkınız yok. ses kes. zırvalama.
evet, dedim ya arkadaş olmuyorum fakirlerle, yani eskiden oluyordum ama artık bıraktım. ayrıca eskileri de rafa kaldırdım. bunu nedeni de; daha evvel arkadaşlık yapma hatasına düştüğüm fakirlerin, benimle sadece param için haşır neşir olduklarını anlamam. bir araya geldiğimiz zamanlarda "hadi bir yerlere gidelim" dedikleri zaman çoğunluğun kararına itiraz etmek gibi ibnece özelliklerim olmadığı için, sesimi çıkarmadan riayet ediyordum. lakin bir yerlere gidip, bir şeyler yiyip içen bu pezevenkler ve kevaşeler, nedense hesap geldiği zaman ya tuvalete kaçıyorlardı, ya "cüzdanı evde unuttum" diyorlardı ya da gözlerini masum bir kedi yavrusu gibi açıp "param yok" diyorlardı.
hani bazı istisna durumlar yaşanır, eyvallah. ancak bu asalaklık olayı rutine bindiği an, insan bazı şeylerin farkına varıyor ve kendini kullanılmış gibi hissediyor. ulan pezevenk; cüzdanı evde 1 unutursun, 2. de yemem ama hoş görürüm, 3. ise ağzını yüzünü sikerim it!
bu hüzünlü geçmiş dönemin yarasını ve zararını zaman zaman sadrazam taşşağı olan arkadaşlardan çıkarıyorum. hesaplarıma göre 2 yıl sonra zararımı çıkarmış olacağım. o zaman kadar bizim taşşaklar, onları ampaladığımı çakmasalar bari..
