sonbahar'a hüzün yüklemeye çalışırız hep. hüzün de bir insan ihtiyacıdır, hüznü de arar insan ve hüzne en yakışan mevsim sonbahardır. belki adında son geçtiği için, belki sürekli yağan yağmurlar gözyaşlarını andırdığı için, belki de güneşin üstünü örttüğü, yazı bititrdiği için. sebebi ne olursa olsun hüznü temsil eder sonbahar ve o yüzden sevilmez aslında; tabi hüzün sevenler hariç.
ben de sevmem sonbaharı, ama hüznünden değil. salgın hastalıkların en çok kol gezdiği mevsim olduğu için. her sonbaharda mutlaka bir kere yatak döşek hastalandığım için.
ama romantiktir bu ay. bir şarkı yazarsın ve adını istanbul'da sonbahar koyarsın, daha baştan kazanmıştır şarkı. insanlar merak ederler dinlerler, severler, çünkü hüznü severler ve hüzünlenebilirler.
