çocuk değil ergendir aslında. çocukken havalara zıplardık piknik denince. çok eğleneceğimiz bir aktiviteydi bizim için. zaman ilerleyip, yaş büyüyünce, o yaramaz çocuk havadan nem kapan bir ergene dönüşünce gına gelirdi hafta sonu bütün sülalenin veya eşin, dostun beraber olduğu pikniklerden. ergen, hafta sonu arkadaşlarıyla takılmak, arkadaşlarının hafta sonu aktivitelerine dahil olmak isterdi. kimi zaman kızlı erkekli eğlencelere, kimi zaman 31 partilerine katılmak isterdi deli gönlü. fakat ebeveynler katiyen karşıydı bu düşünceye. zaten sadece hafta sonu biraraya gelebiliyordu aile onlara göre, hafta boyu birlikte olduğun arkadaşlarınla ne yapacaktın ki? hem açık hava, mangal, bir nehir veya deniz kenarı... ooo, bundan iyisi olamazdı zaten. ergen yine de şansını bir iki yoklardı ama nafile, sonuç olarak giderdi o pikniğe. bundan kötüsü de birlikte pikniğe giden insanlar içerisinde akranı olmamasıdır çocuğun. allah'tan düşmanıma dilemem.
