hem öğrenci hem de öğretmen için işkencedir üstelik. öğretmen gelecek cümleyi adı gibi bilir; her defasında aynı cümleyi duymak, aylardır öğrencilerinin zihnini hiç açamadığını anladığı ana denk gelmiş olacaktır ki başarısızlığının stresinden sıyrılmak için karşısındaki çocuklara bağırıp çağırmasına neden olacaktır. ya minik öğrenci? peki o hayatında duymadığı bir kelimenin anlamını öğrendikten 30 saniye sonra 40 çift göz kendisine bakarken rezil olmadan cümle içinde kullanmak için ne yapacak? tabi ki;
* ben parke gördüm.
* benim parkem var.
* arkadaşım parkeden düştü. (?)
