boğazımda düğüm gibi kaldı. garip bir rahatsızlık veriyor; bundan kurtulmak için birşeyler yapmalı, konuşmalı, anlatmalı lakin olmuyor, yapılamıyor, öyle kalakaldım.
tam anlamıyla sevdim, çok etkilendim gibi cümleler kuramam, iyi ya da kötü diye de birşey diyemem ama bu durum sanırım filmi kafamda tam olarak oturtamadığımdan kaynaklı. tekrar, tekrar ve tekrar izlenmeli (özellikle de görüntüler için). diyaloglar ise bambaşka bir pencere, öylesine ağırdır ki oturduğunuz yerde sizi zorlar, yorar.
velhasıl kelam reha erdem bu ilk filminden göstermiş kendini, takdir ediyoruz, takip ediyoruz...
