dün herşey bitti, en azından benim için. ama en sonunda dediğim gibi olacak. inşallah olmaz ama olacak hissedebiliyorum bunu.
biliyorum yaptığım ibnelikler, yediğim haltlar unutulacak gibi değil. ben de olsam senin gibi yapardım sanırım. ama bi insan pişman olabilir geyiklerine hiç girmeyeceğim zaten. biliyorsun daha önceden çok girdim ve bu konuda da sabıkam var.
ben aşk'a dair herşeyi piç ettim değil mi? aslında ben bu yazıyı sana değil bana yazdım. ulan 60 yasindaki kelebek ağzına sıçayım senin! madem aldatacaktın ne diye itiraf ediyorsun? madem itiraf edecektin ne diye pişman oluyorsun? madem pişman olacaktın ne diye aldatıyorsun?
en yakın arkadaşım sevgilisine mesaj atarken düşünüyor, yazacaklarını toparlayamıyor ve en sonunda bana dönüp "ulan ben bu kızı çok seviyorum" diyor. hakikaten de seviyor. dokunacak, elinle tutacak kadar hissedebiliyor insan bunu. dün de ben o soruyu ona sorduğumda gülümsedik bir an. önceden ona "şöyle yaz böyle yaz" diyen ben dün öyle mal mal kalakaldım.
sanırım yaşadığım herşeyi sonuna kadar hakettim ben, sen hariç. fazlaydın bana. mutlu olsun da kiminle olursa olsun tarzı samimiyetsizliklerden uzağım ben. en azından şu aralar. biraz da bencil. benimle mutlu olmanı istiyor ve inanıyorum.
--spoiler--
89. dakikada oyuna girmiş bir oyuncu gibi
koşuyorum, çırpınıyorum.
gör performansımı diye.
sev beni diye..
--spoiler--
