türkiye cumhuriyeti'nin önce kendi iç meselelerini sorunlarını halletmeden bazı ülkelere abilik yapmasından kaynaklanmaktadır. türki cumhuriyetlermiş kardeşlerimizmişler. diplomaside ve dış politikada tek bir gerçek vardır. "ortak çıkar dostlukları" gazze de israil müslümanları katleder, hepimiz ümmetçi oluruz. çoğu insanın var olduklarını bile bilmediği uygur türkleri, çin devleti tarafından zulm görür hepimiz türkçü oluruz. kıbrıs da sorunlar çıkar yavru vatan diyerekden sahipleniriz. ırkla, dinle dış politikalar geliştirilemez. önce kendimiz süper güç pozizyonuna geçelimde sonra istediğimiz yere bizde demokrasi götürürüz gerekirse. yoksa kim dinler türkiye'nin ultimatonlarını, sözlerini bu açıklamalar sadece oy toplamak için yapılan popülist söylemlerden ileriye gidemez.
azerbaycana da zamanında mavi boncuk dağıttık şimdi ufak bir dış politikamızı değitirdiğimizde hemen protesto ediyorlar. bu mu kardeşlik yıllar yılı verilen destekleri ufak bir çıkar uyuşmazlığından protesto ediceklerse, bizlere ayak bağı olucaklarsa, nankörlük ediceklerse olmaz olsun böle kardeşlik. türkiye cumhuriyeti vatandaşları bu ülkeler yüzünden özgün bir şekilde çıkarlarını savunamıyorsa bu bizim vatandaşlarımıza yapılan haksızlık değil mi bir çeşit?
başka milletlere yapılan haksızlıkları, ayıpları bırakın efendim halk protesto etsin. halk kendi bilinci ile ambargolar uygulasın. zaten avrupa ülkelerinde de durum böyle değilmidir? halk ilgili devletin konsolosluğuna gider protestosunu yapar, devlet ise çıkarları doğrultusunda politikalarına yön verir.
