bizim zamanımızda böyleydi bu. yani bundan 60 sene önce, yok yok şaka yaptım, 20 sene önce diyelim.
çocuktuk yani o zamanlar.
bir yere misafirliğe gittiğimizde değil odadan odaya zıplayıp, sağı solu dağıtmak, çay tutulduğunda alıp almamaya bile karar verecek kadar özgür değildik. annemize bakardık , gözlerine.
eğer onaylarsa çay içebilirdik, kaşlarını kaldırırsa ikram mevzuu o an için kapanmış olurdu tabii.
bir de yanında pasta falan varsa öyle öküz gibi abanmayalım diye evde uyarılmış olurduk elbet.
lan çocuktuk, ama işte memur terbiyesi almış çocuklardık. zıpçıktı olma hakkımız olmadı pek.
