Ne zaman aklıma gelsen,Uzun yürüyüşlere çıkıyorum,Bazen kendimi balık tutan bir adamın yanında buluyorum,O kovaya düşmüş küçük balık oluyorsun benim için,Ne zaman aklıma sen gelsen,Alıp başımı gidiyorum, bilmediğim yerlere,Ekmeğe muhtaç dilenen kirli paslı yüzüyle bir çocuk çıkıyor karşıma,Meteliksiz bir para uzattığımda sen o oluyorsun benim için,Ne zaman efkardan içsem,Vurmak, vurulmak gelse içimden, çıkıyorum hemen ''o'' mekandan, Sonra loş ışıkta yanan sokak lambasının altında
Belli belirsiz gölgeler içinde faili meçhul bir adam karaltısı görüyorum, Yanına gidip iki sohbet etmek geçiyor içimden...
aman aklıma ''sen''gelsen, Çokta zor olmuyor işte.. Seni buluyorum bir yerlerde, Ama zaman geçiyor işte,seni sensiz yaşarak, yerini başkalarını koyarak, senden uzakta...
Hep onunla özdeşleşen , onu anımsatan bahaneler , benzetmeler , eşleştırmeler bulur beyin . Sanki bütün dünya o'dur Size herşey onu anımsatır ..
