gariban anamdır benim. hani küçücük bir çocuğun elinden oyuncağını alırsın da, ağlamadan önce buruşuk garip bir surat ifadesine bürünür ya, aynı hüznü sevdiği diziyi izleyemediğinde annenin yüzünde görmek oldukça mümkündür.
haberleri izleyen baba, sırada ne izleyeceğini düşünmektedir. bütün kanalların o anda reklam vermesi anne için büyük avantajdır. anne, boşluktan yararlanıp 'açsana kanal d yi' dedikten sonra baba, özünde romantik bir erkek olduğu için eşinin isteğini yerine getirir.
15 dakika sonra baba, yavaş yavaş daralmaya başlar. dizinin tam en romantik kısmında kanalı değiştirir. annenin isyanı başlar;
a- yaa niye değiştirdin?
b- daraldım anasını satim izlenir mi bu.
a- sanki başka bir şey izliyoruz. ne olur haftada 2 saat benim istediğim diziyi izlesek.
b- yaprak dökümü?
a- bir de o var işte.
b- aşk-ı memnu?
a- başka da yok.
b- asi?
a- ......
üzülüyorum tabi kadıncağıza. hassas bir çocuğum en nihayetinde. benim odadaki küçük televizyonda izletiyorum. kah gülüp kah ağlıyor ben bilgisayarımda takılırken. bazen de hakaretler ediyor karakterlere. 'anne sakin ol, gerçek değil senaryo' deyince dalga geçtiğimi düşünüp sinirleniyor. neyse ki yeni dizisi başladığında her şeyi unutup temiz bir başlangıç yapıyoruz. haftada 5-6 dizi izleniyor yani odamda.
