tarihin bir döneminde yaşamış bir devlete duyulan özlemdir.
söz konusu devlete özlem duyanlar kendilerini temellendirken ilk başvurdukları gerekçe dinin rahat yaşanmasıdır. islamcılar, modern türk devleti kurulduğundan bu yana fukara edebiyatı yapıyorlar: "modern devlet dini yasakladı, inançlarımıza saygı duymadı." 1923-1939 arası dönem çıkarıldığında modern türk devleti hiç bir aşamada müslümanlara baskı uygulamadı. hatta ve hatta 1947 yılından itibaren türkiye'nin soğuk savaşta yerini almasıyla birlikte türkiye milliyetçi sağı, islama kucak açtı ve onunla bütünleşmeye başladı çünkü karşısında daha büyük bir tehlike vardı: komünizm.
1960 ve 70'ler boyunca islamcılar holdingleşti devletin kontrolünde ve 12 eylül darbesi zaten türk-islam sentezini resmi ideoloji haline getirdi. 90'lar boyunca yeşil sermayenin gücünün nasıl arttığı ortada. hala bu koşullar altında neden osmanlı'yı özlerler algılayamıyor insan. sorun dinin özgürce yaşanmasıysa bu gençlere evlerin çatısına çıkıp etrafa bakmalarını tavsiye ediyorum. cemaatten çok cami göreceklerdir.
