osmanlı torunu olduğunu reddeden bir gençlik varken yaşanmayacak özlemdir.
özlenmeli veya özlenmemeli tartışılabilir. mesele bu değil aslında. mesele "osmanlı" adı geçtiğinde pençelerini gösteren insanlar. üzülerek söylüyorum ki ne kadar reddetmeye kalkarsanız kalkın, ne kadar inkar ederseniz edin osmanlı bizim geçmişimizdir. kanuni, fatih ve niceleri bizim atamızdır. kurulan türkiye cumhuriyeti dilimizi, kıyafetimizi değiştirmiş olabilir ama bu gerçeği değiştirememiştir, değiştiremez de.
şunu hazmetmek gerek. "bizler osmanlı torunu, türkiye cumhuriyeti gençleriyiz." devrim tarihini yüceltip, osmanlı tarihini yerin dibine sokmak kendimize yaptığımız haksızlıktır. hepsine sahip çıkalım, yeri geldiğinde hepsini eleştirebilelim, aynı hataların tekerrür etmesini önlemek ama başarıların daim olması için yapalım bunu.
bana istanbul gibi bir şehri veren fatih'i özlüyorum. evet bunu onu tanımadan, görmeden yapıyorum. minnet duyuyorum, takdir ediyorum. bu durumdan muhteriz olmayı gerektirecek bir şey olduğunu da hiç sanmıyorum. aksine böyle düşünmediğimiz, unuttuğumuz zaman muaheze edileceğiz.
