gurbet dediğiniz yerden kasıt boğaz köprüsü'nün öbür yakasıysa bir hayli güldürüyor insanları. avrupa yakası'nda oturup anadolu yakası'nda yurtta kalıp kendinizi gurbette ilan edersiniz gerçekten gülüyor insanlar.
ancak gurbet aynı sehirde olsa bile gurbet değil midir?
anne ve babayla haftada 48 saat geçirmek, geri kalan her gün telefonda konuşurken gözlerin dolması, cümlelerin sonunu getirememek, "özledim" bile diyememektir gurbette öğrenci olmak. her sabah "bir ihtiyacın var mı kızım, ne getireyim gelirken?" diye soran babanın eksikliğidir. kendi kendine yetmeye çalışmak, hiç bir zaman başarılı olamamaktır. 4 kişilik odada bile yalnızlıktır.
ev yemeğine hasret kalmak, kedini özlemek, yatağını özlemek, televizyonunu özlemek, odanı, kitaplığını özlemekir. kısacası bolca özlemektir.
