dostum,
gülümsemesiyle içimi aydınlatan, tozlu raflarda kalmaya mecbur bırakılmış hayallerimi, umutlarımı gün yüzüne çıkaran, canım, bir tanem. ***
acayipliklerim, çocukluklarımdı biraz da bizi bir araya getiren. çünkü beni anladığını biliyordum, ben de seni anlarken. rahattım her zaman yanında anlaşılmanın verdiği huzuru hissederken. mutluydum ne kadar saçmalasam da anlattıklarımı takip eden gözlerine, yüzüne yayılan gülümseye bakarken. hiç olmadığım kadar içtendim düşüncelerini onaylayıp, acılarını paylaşırken. çünkü zor,karanlık günlerde yanında olmak istediğim, yanımda olmasını istediğim kişiyi görebiliyordum sana bakarken.
araya giren mesafelere, kişilere, olaylara inat hep dostum olarak kalmanı istiyorum yılların çalamadığı, yıpratamadığı bu dostluğun üzerine titrer ve onu kaybetmenin korkusunu yaşarken...
