olmayan aşktır. çünkü, aşk tek kişilik bir yaşam biçimdir aslında. aşıkken yaptığımız her şeyi aşık olduğumuz kişi için yaptığımız koca bir yalandır mesela. kabul etsek de etmesek de yaptığımız her şeyi sadece kendimiz için yapıyoruzdur. mesela onun için kilometelerce yol gidişimiz, gecenin bir vakti canı bir şey istediğinde hiç üşenmeden gidip alışımız vs aslında hep kendi aşkımız içindir. bizi esir alan o duygunun emrettikleridir hepsi. onu görmek için kilometreler teperiz evet çünkü özlemişizdir onu yani onun için değil kendi özlemimizi dindirmek için alırız soluğu yanında. unutmamak gerekir ki her insan önce kendine aşıktır ve işte tam da bu yüzden karşımızdaki insan içimizde büyüttüğümüz aşka zarar vermeye başladığı noktada koparırız kıyametleri. özenle büyüttüğümüz, bize en olmadık şeyleri yaptıran o duyguya ihanet edildiğinde gelir ayrılık vakti. içinizden olur mu öyle şey diyenler çıkacaktır elbette, kabul etmek zordur çünkü aşkın bencillik oduğunu. ne de olsa asırlardır aşkın fedakarlıkla eş değer olduğu ezberletildi bize masallarda. peki o zaman nice evlilikleri nice büyük sevdaları bitiren nedenler hep o şunu yaptıyla başlar? o beni aldattı, benimle ilgilenmedi, beni aramadı vs gibi nedenlerin hangisinin aşık olduğumuz kişiyle ilgisi vardır söyler misiniz? işte bu yüzden her aşk tek kişilik bir oyundur aslında, aşık olduğumuz kişi ise ara sıra bu oyunda yer alan bir misafir oyuncudur sadece..
