Atatürk'ün her dinlediğinde gözlerinin dolduğu ve "Türk askeri'Nin ölmek için Yemen'de ne işi vardı" demesine yol açmış türküdür. Saçma sapan bir sevda uğruna ölen dedelerimizi, atalarımızı düşündükçe, içimizde duydukça o hissi; Mustafa Kemal'den farklı bir şey hissetmezsiniz. dedesi yemen gazisi biri olarak bana ondan aktarılmış olan da şudur: o zamanlar Yemen'e gidecek olan tüm askerler elazığ'da toplanırmış. Oraya asker uğurlamaya gelenler çocuklarıyla, eşleriyle, abileriyle, amcalarıyla, babalarıyla helalleşirlermiş. Çünkü gerçekten de bir daha uğurladıkları insanın dönemeyeceğini bilirlermiş. Ölmeden gelecek olsa bile aradan yıllar geçeceği için kendilerinin sağ kalıp kalmayacaklarını bilmezlermiş. Bizim saf ve iyi niyetli askerlerimizin en çok görülen ölüm şekli ise sağda solda yerlerde yatan arapların "müslüm su" şeklinde yardım istemeleri sırasında yardım isteyen tarafından meşhur arap hançerleriyle katledilmeleriymiş. Kalleşçe yani. Bu türkü hepsini hatırlatır bana.
