buz gibi kış gününde eve gelince sobanın üstündeki güğümde elini ısıtmak, bazen bunun için sıra beklemek, karanlık kış akşamında elektrik kesilince çıtır çıtır yanan odunların sesi ve sadece odayı değil insanın içini ısıtan alev oyunlarının odayı hafif aydınlatması eşliğinde tv olmayınca da yaşandığını fark edip oturup sohbet etmek, sohbetlik birisi yoksa güzel bir kitaba dalmak ve uyuyakalmak sobanın arkasına kıvrılıp.
tabi bir de rüzgarlı günlerde sobanın dumanı geri vermesiyle geçirilen işkence günleri vardır. buz kesen havada bütün kapı, cam, pencere ne varsa açarsın donmanın alasını yaşarsın. hadi bitsin ısınalım artık derken 15 dakika bir ömür gibi uzun geçer ama bunu bile seversin, özlersin inadına.
