yıllardan 1998. 2. sınıftayım. o zamanlar andımız okunurken "ne mutlu türküm diyene" denmezdi. fakat bunun altında böyle bir neden kesinlikle yoktu. sonra birgün bir kız çıkıp andımızın sonunda "ne mutlu türküm diyene" demişti. müdürün gözleri dolmuştu o an. teşekkür etmişti kıza. buradan çıkacak sonuç, böyle birşeyi yaşamış birisine "hale bak yıllar önce neydi şimdi ne oldu" dedirten düşünce.
