senesini filan tam hatırlamıyorum da bizim evde oldu bu. odamı kardeşimle beraber kullanıyorduk o zamanlar ve yer olmadığından bilgisayar salonda duruyordu. öyle normal bir günde klipleri atmışım playliste elimde kitap mı artık dergi mi bişey var karıştırıyorum bilgisayarın karşısında. babaannem de arkamda. o da bir şeylerle meşgul. ya dantel filan yapıyormuştur, ya da takvim yaprağı okuyormuştur bilemiyorum şimdi. ama uyumadığına göre kesin bu ikisinden biri yani. bi an 'anam! neuzubillahh bismillahhh' gibi bir ses çıkardı babaannem. bir yandan ekrana bakarak anneme seslenmeye başladı 'koş kızım koş, ay ağzından filan da öp... tüüüü allah bildiği gibi yapsın tahtaya teneşire gelin inşallaaaah!' diye bağırmaya başladı. neyse bi şekilde yatıştırdık onu.
akşam babama söylemiş. babam geldi 'oğlum babaannen kötü filmler oynatıyor diyor bilgisayarda. azdın mı oğlum sen? niye aldık biz bunu sana?' minvalinde laflar etti. allah var çok utandım o an. 'yok baba kötü film değil klip ya babannem abartıyor. babaannemin yanında kötü film açar mıyım?' lafa bak lafa. ters ters baktı suratıma. göz göze gelince bi mallık geldi gülmeye başladım ben. ama nasıl gülmek. krize giriyorum resmen ve dayağı göze alarak gülüyorum o an. bi elimle ağzımı kapatıp bi elimle de gelebilecek taarruza karşın siper ediyorum kendimi. korktuğum başıma gelmedi. hafif gülümseyerek, arkasını dönerken hiç unutmam 'hay allahım sen sabır ver. aynı bana benzemeye başladı bu' dedi. güzel babam benim.
