son zamanlarda üzerinde haddinden fazla düşündüğüm olgudur. öncelikle söylemek isterimki düşünmemek, soru sormamak, fikir üretmemek iyidir gibi anlamlara varmayan bir önermedir. her birey düşüncelerin derin kuyusunda kaybolduğu anlara ve anılara sahiptir. öncelikle düşüncelere dalmış bir insan ile o an düşünülecek hiç bir kaygısı olmayan insan hakkındaki bir nüansı (küçük bir farklılığı) açıklamak isterim; düşünmekte olan birey, kendisini dünyadan soyutlamış, düşünce denizinde bir tur atmaktadır. Büyük olasılıkla pek de mutlu görünmüyordur (aguste rodin). Düşünmeyen insan ise (yüzeysel insan), ilginçtirki, mutludur, ana odaklıdır, hayatını yaşamaktadır(!).
