metin özülkü ile iclal aydın'ın düeti. aslında iclal aydın şarkının başında ve ortasında bir şiir okur. hoş bir melodiye sahiptir. insanı hüzünlendirir.
"gittin....
sen bana gitmek için gelmiştin..
geride yavaş yavaş eriyen bir kurşun bıraktın;
bıraktığın şekilden çok daha başkasına bürünen
ve bir daha asla eskisi gibi olamayacak kurşun…
gerçekten; bir daha hiçbir şey eskisi gibi olmadı…"
kısa bir hüzünden sonra;
geldim geri döndüm sana...
seviştim mi değiştin mi
beni yeni bir umutla?
kim bilir kimler aklını çeldi,
gördüğüne sevinmedin mi beni?
kim bilir kimler aklını çeldi,
gördüğüne sevinmedin sen beni...
üç günlük ayrılıkta neler;
neden değişti?
unutulmuş muydum;
alışıyor muydun;
yavaş yavaş
yokluğuma...
beklenmiyor muydum,
kalbini mi yordum;
bunca iş güç arasında..
"bir gün; beni nasıl paslı bir makasla,
nasıl derinden budayıp gittiğini fark ettim...
yeni bir filiz veremeyecek kadar derindi kesip attıkların;
sensizlikle oluşmuş hastalığıma senin bile çare olamayacağını,
benim için artık çok gecikildiğini anladım.."
söyle bari son söz olsun;
kızmam bundan sonra sana...
dostuz artık içmiş olsun;
anlat saklama ne varsa...
kim bilir kimler aklını çeldi,
gördüğüne sevinmedin mi beni?
kim bilir kimler aklını çeldi,
gördüğüne sevinmedin sen beni...
üç günlük ayrılıkta neler,
neden değişti?
unutulmuş muydum,
alışıyor muydun,
yavaş yavaş yokluğuma?
beklenmiyor muydum,
kalbini mi yordum;
bunca iş güç arasında...
