Koş ey biçare! Koş! Arkana bakmadan, durmadan koş!
Belki kaçabilirsin böylece hayatın gerçeklerinden.
Belki kurtulabilirsin böylece kafanın içinde yankılanan seslerden.
Nereye gittiğini bilmene gerek yoktur koşarken.
Tek amacın uzaklaşmaktır zaten.
Bilinçsizce uzaklaşmak her şeyden...
Kaçmaya çalışırsın hayatın kendisinden.
ilk anlar her şey güzel gider üstelik.
Her bir adımında biraz daha ardında kalmaya başlamıştır hayatın gerçekleri.
Biraz daha soyutlamışsındır bu dünyadan kendini.
Aklında ne geleceğin kaygısı kalmıştır
Ne de duygularını ifade edemediğin kızın adı...
Her şey geride kalmıştır artık.
Kalkmıştır etrafını saran o karanlık.
Bırakmıştır aleyhine konuşmayı içindeki o lanet olası sanık!
Attığın her adımda biraz daha rahatlamak...
Aldığın her solukta biraz daha unutmak...
işte tüm isteklerin bu kadardır.
Tüm amacın bu uğurdadır...
Hiçbir şey sonsuza dek sürmez, süremez ya...
Vücudun yorulmuştur, devam edemeyecektir bu kaçışa.
istemezsin inanmak buna...
Hayır! Durmamalıyım! Koşmalıyım! Koşmalısın! gibi emirler yağdırırsın aklına
Dinlenme vakti gelmiş bir vücuda tüm bu sözler ne fayda...
istediklerini yerine getiremez kalbin
Bir kez daha yenilmiştir benliğin
Kaybedişlerine bir çizik daha atmak zorunda kalır elin...
Sessizce oturursun bir yere
Sessizce başlar yaşlar gözlerinden süzülmeye...
Tekrar gerçeklerle yüzleşmek zorunda kalacaksın
Tekrar gerçeklerle yaşamak zorunda bırakıldın!
Bu sefer kalbin oldu yarı yolda bırakan seni
Bu sefer çok kararlıydın oysa ki...
Ey biçare... Akıllanmayacak mısın sen hiç şu kısacık ömründe?
Ayakta duramayacak mısın kendi kendine?
Gelecektir elbet o günler de...
Gülecektir gözlerin bir gün senin de...
O günleri buluncaya kadar...
Koş ey biçare! Koş! Arkana bakmadan, durmadan koş!
Belki kaçabilirsin böylece hayatın gerçeklerinden.
