sahipleri herdaim karalanmaya çalışılan düşüncelerdir. sokrates'in adı boşuna çıkmadı... zira karşısında durabilecek bir insan, düşüncesini çürütebilen yoktu. ve sokrates'i karalamaktı karşıtlarının tek çaresi... peki neye yaradı? hiçbir şeye yaramadığı sanırım ki ortada.
işte bu sebepten bu karalama kalemlerine itimat edenlerin tükettikleri oksijenlere acırım en çok. yoksa ki karalayanın amacı, niyeti ortada... karalananın kudreti, büyüklüğü ortadadır. ama karalayıcı şakşakçıları yok mu? hani amaçsız, kıymetsiz... onlara acıyorum işte çürütülemeyen düşünceler karşısında.
