sağ elimi sol göğsümün üzerine bastırıp on beş derece açılık bir eğilme neticesinde "eyvallah can" diye seslendiğim, ama o can'ı laf olsun diye değil tüm benliğimle hissederek zikrettiğim sözlükte olmama sebep can paresidir. herkes gibi gel bu sözlüğe yazar ol bak diyerek değil çok daha güzel bir şekilde sebep olmuştur sözlüke olmama. bir o anlar bunu. evin sobası, sobanın kömürü, çayın demi, ağrının kesicisi, acının öğüdü, sabrının selameti, aç midenin ekmeği gibidir. en kötüsünde elini sana uzatır, en kötünde de . budur onu ayrıcalıklı kılan. bütün "e mi?" lerin aklımda üstad. en çok da sen. varol sevdiğin ve sevenlerinle birlikte. "var" "ol". sen var ol ki ben kalayım ve düğününde harmandalı oynayayım.
