çoğunlukla bir mevkiye yükselmek için, bazen de belirli mevkilere gelmiş insanları indirmek için yapılan eylemdir.
genelde kendini kanıtlamış abileri arsızca yalar küçük insanlar. küçük yaşamlarına büyük paylar biçebilmek adına yaparlar bunu. kimilerine göre ortada bir pasta vardır ve o pastanın çikolata dolgulu topunu yiyebilmek için yapılacak her şey mubahtır. her yol özgürlüğe, kariyere, paraya, yenilenmiş bir hayata çıkar. dolgun ücretli maaşlar, dolgun dudaklı ablaların iştahını kabartır, yiyecekleri büyük lokmaların hesaplarını yaparlar. büyük lokmaları yemek de kolay değildir, çiğnemek, * yalayarak eritmek, sindirmek, iyice ağzına almak gerekir bazen ve bu uğurda var gücüyle savaşmak gerekir er meydanlarında.
er meydanları çetindir, çok rakip vardır, toz topraktır, çamurdur her yer, göz gözü görmez. birilerini alt etmek öyle de kolay değildir. oysa elde avuçta çoktan kaçıp gitmiş bir yaşam ve şukela butonlarında izmarit gibi söndürülmüş umutlar vardır. her gece son bir taslak giydirilir yalanlarla süslü güzel kelimelere, oradan oraya kopyalanıp yapıştırılır. tesadüfi bir kronolojiyle dizginlenmeye çalışılır planlar, sanki hiç biri yokmuş gibi. ve bu dizgiyi bozacak her olay bertaraf edilir, her kimse etiket gibi sökülür, her kişilik iki ucundan tutulup mandalla asılır kirli çamaşırların sergilendiği iplere. yeter ki denge bozulmasın, oradan düşmesin çikolata dolgulu top ve ne olursa olsun bir dilim tadılabilsin pastadan...
