bir galatasaray taraftarı olarak pazar günümü zehir etmiş maçtır. zira bu maçın tesirinden chelsea-liverpool, fenerbahçe-gençlerbirliği ve sevilla-real madrid maçlarından oluşan futbol dolu gün uykum gelse de uyusam havasına sokmuştur beni.
maçı özetleyecek olursak galatasaray'ın zerre kadar haketmediği bir maç olmuştur. buna karşılık ankaragücü de öyle ahım şahım bir top oynamasa da galatasaray'ın rakip gözetmeksizin, her maç 5'er 5'er verdiği posizyonlardan 3'ünü gole çevirerek nispeten haketmiştir maçı.
peki bu maç ümitsizliğe itmiş midir beni? kesinlikle hayır. tabela medyacılığına göre 3 hafta öncenin şampiyonu, yine onlara göre şuan şampiyonluk yarışını sürdüremeyecek bir takımdır. böyle yaklaşımlar gerçekçi değildir eşyanın tabiyatıyla. futbol anlayışımızı haftalık periyotlara bölecek olursak evet "galatasaray küme düşer" bile diyebiliriz ancak futbol genel bütünüyle ele alınması gereken bir olgudur.
galatasaray'ın teknik patronları olan neeskens ve rijkaard total futbol anlayışının dünyada azalan bayrak adamlarından ikisidir. total futbol ise oturması için büyük bir çaba ve zaman ile buna paralel futbolcuların kadroda barınması ile oturabilecek bir şeydir. rijkaard'ın barcelona'daki ilk senesinde barça'nın ligin ilk yarısındaki durumunu ve futbolunu, ligin ikinci yarısıyla karşılaştıralım bu tezimizi pekiştirmek için. netekim rijkaard geleli 4 ay oldu takıma, takımın bütün olarak çalışması ise toplasak 2 ay gibi bir süreyi bulur yahut bulmaz. dolayısı ile bu kadar kısa süre, olumlu yahut olumsuz yargılara varabilmek için dünyanın her yerinde yetersiz bir süredir. bunun yanında galatasarayın 2-3 haftadır içinde bulunduğu ağırlığında, sezon erken açıldığı için eylül ayında tekrarlanan kondüsyon ağırlıklı idmanlarınında pay sahibi olduğunu söyleyebiliriz.
toparlayacak olursak galatasaray'ın sahadaki amacı "one touch football" dur. bunun sahaya tecelli etmesi için, futbolcuların mentalitelerinin değişmesine zaman tanımak gerekmektedir. böyle pazarlar yaşamamak dileği ile.
