risale-i nuru dünyanın merkezi zanneden, bu merkezciliğin insanları islamdan uzaklaştırdığını idrak etmeyen, "tesettür diye diretmek yerine başı açarak okumak daha doğruıdur" lafını söylemeye müceserrit insanları ağa olarak kabul edebilen, kendi grubundan olmayanı her türlü aşağılık mahlukat ile aynı kefede görmekten rahatsızlık duymayan, islam birliği ve islam kardeşliğini illa ki kendi grubunda toplanmakla mümkün olabileceğini sanan, sanrılarını tanrı edinmiş, falancı diye hitab edilmekten memnun, kur'ân-ı kerimin anlaşılmasının herhangi bir risaleye muhtaç olduğunu düşünen boş insanların söylemi...
(bkz: o zaman allah neden kuran yerine risale-i nur indirmedi)
