Bir insanı ırkından dolayı sevmemek ırkçılığın ta kendisidir, ayrımcılıktır. "Bir halkı (Kürtleri) sevmiyorum demek", kişinin insan merkezli değil ırk merkezli dünyaya baktığını gösterir. Böyle bakan kişi de ırkçının ta kendisidir.
Bir de "Kürtleri sevmek mi zorundayım.", "ne yani sevmesem, ırkçı mı olurum?" demogojisi var. Aslında bu cümleyi kuran kişi de dünyaya insan merkezli değil, ırk merkezli bakmaktadır. Her hangi bir ırkı sevmemek, bir insanı o ırktan olduğu için sevmemektir, bu da ırkçılıktır. "Zorla mı sevecem" diyerek demogoji yapanı da var. Mesala ben Endenozyalıları hiç tanımam, bu nedenle "onları seviyorum" diye bir cümle kurmam ama bu onları sevmediğim anlamına gelmez. Bu nedenle kimse zorla mı sevecem kurnazlığına girmesin!
Bir de "sevmiyorum ama onlara zarar vermiyorum, yakıp yıkmıyorum" diyenler var ki, onlara da "Allah razı olsun, ne iyi insansın" demek geliyor içimden. Fakat yine de bu seni ırkçı olmaktan kurtarmıyor. Belki gözünü kan bürümüş, insanlıktan çıkmış bir ırkçı olmanı engeller ama.
"Diğer ırklarla bir sorunum yok ki, ben sadece Kürtleri sevmiyorum. Bu beni ırkçı yapmaz diyene de, zaten naziler de bir kaç ırka kafayı takmıştı. Mesala diğer diğer Avrupa ırklarını da gelişmiş ırk olarak görüyordu, sadece kendi seviyesine belki çıkarmıyordu demek lazım. Bu onları ırkçı yapmaktan kurtarmıyordu.
Avrupa'da ırkçı adam kendine ırkçı diyor, bunu zaten kabulleniyor işin başında. Biz de ise ortalık ırkçı dolu ama adam ırkçı olduğunu bilmiyor. Aslında ırkçı olduğunu biliyor, kendi düşünceleri ırkçı, ama düşüncelerinin ırkçı diye nitelenmesi gerektiğinin farkında değil.
Sonuç olarak kıstas şudur: Sokakta bir adamla karşılaşıyorsun, onu sevmiyorsun. Nedeni ne, ırkı! iyi de arkadaşım ırkçılık budur işte! Bir halk ismi vererek onları sevmiyorum demek, sokakta gördüğün adamı ırkı nedeniyle sevmemeye götürür insanı. Bu kaçınılmaz mantıksal bir sonuçtur. Yani, "ırkçı değilim ama Kürtleri sevmiyorum" demek insanı kaçınılmaz olarak ırkçı yapar.
