akşam spordan eve dönerken yaşanmış bir olaydır ; saat 10.30. benim kendine has özellikler barındıran memleketimde kimseler o saatlerde dışarda olmaz. eve ne kadar erken gidersem o kadar iyi diye düşünerek bildiğim ne kadar ara yol varsa hepsine gire çıka evimin yollundayım.
- pardon birader.
+ bu bu buyur abi.
- versene.
+ yok abi sigara kullanmıyorum ben.
- o zaman başka bir şey ver.
+ ?? iyi akşamlar.
- gel ulan gel kaçma. hahahahha
çocukluğumda derin yaralar bıraktın pos bıyıklı abi ; allahından bulasın.
edit : başlığı açıp gidenler ; seviyorum seni diyenler nerdeler?
