sen giderken amansız, aniden,
her şeyi arkanda bırakıp,
belki de tükenmeme ağlıyorum.
gözyaşlarım anlamını yitiriyor bir süre sonra,
bir süre sonra da
toprak kokusunu duymamaya başlıyorum...
sen giderken benden uzağa,
uzaklarda olmak istiyorum.
ağır bir yalnızlık çöküyor göğsüme,
zaman değil ama
ben tükeniyorum...
sen giderken umarsızca,
kan kokusu doluyor ciğerlerime!
yürek paramparça!
ilk gidişin değildi bu,
son olacak biliyorum...
"bir hayatı paylaşmak..." koyuyoruz yaptığımızın adını,
her şeyimi bırakıyorum avuçlarına,
seninse hiçbir şeyin benim olamıyor...
sen giderken...
anlamsız geliyor artık kelimeler...
kapılar kapanıyor sessizce...
ve ben sessizce ağlıyorum,
gitmelerine...
