uzaktasınızdır , eline almıştır bir kalem bir karakaplı defter sizi anlatmaya başlar her yönünüzle ..yaşadığınız tüm güzel günleri , sayfaları çevirdikçe o güzel günleri tekrar size hatırlatır .
Okudukça kah ağlar kah gülersiniz .. bir duvarınız vardır boylarınızı ölçüp her defasında işaretlediğiniz çocukluk aşkınız işte ,herşeyı onda görmüş onda öğrenmışsınızdır , aşk'ıda , aşk'ın acısınıda.. sayfalar çevrildikçe kara kalem ile çizilmiş portrenızi görürsünüz , sonra yaşadığınız en güzel anılarınız resmedilmıştır .. heybeliada 'da ikiniz vapurdan inerken , sayfayı çevirirsınız yolda elele iken , evlerin bahçelerınden sarkan gülleri sizin için gizlice koparırken an ve an sayfalar cevrıldıkce bır bır sıze yaşatır o atmosferi .. hikayeler anlatılır o karakaplı defterde ''aşkın gözü nıye kördür ?'' ''kardelen ile hercai ''
bakarsınız hepsınde kendınızı görürsünüz.. Sen ve ben diye başlamış birsürü cümle kurulmuştur ..
Ayrılmışsınızdır , seneler sonra bır gün bir paket gelır elınıze içinde kapakaplı defter ve yitirilen bir aşk.. keşke konuşmasına izin verseydım dersınız .. artık herşey için çok geçtir ..Bir kızı olmuştur, iyi de olsa kötü de olsa bir yuvası..
Sadece hayal edersiniz, o günlük vardır ve birgün size ulaşma ihtimalı düşünürsünüz.Hani olurya en azından o sizde kalmalı dersiniz yitirdiklerinizin yanında.. anılarınız, onun kokusu olan o defterdedir
bazen bır çarenız kalmıyor işte..uzaktan sevmekten başka, iyi olmasını dilemekten başka..
