lise yıllarından bir ingilizce dersindeyiz. hoca herkesten bir zamanlar başına gelmiş ilginç bir olayı anlatmasını ister, arkadaşların da kimi tatildeki anılarından, kimi unutamadığı olaylardan o nadide ingilizceleriyle dem vurmaktadır.
dersin sonuna doğru sınıfın en sessiz arkadaşlarından mehmet ali * söz ister ve başlar dayak yediği bi mazisini anlatmaya.
"one day i was going to home from school. five minutes later four or five boys came near me. they wanted money from me. but i didn't give them money."
diye usul usul devam etmektedir mali.
"one of them asked for the money again. and i said i dont have money again."
ve son satırlarında mali kendinden hiç beklenmeyecek jest ve mimiklerle ingilizcemize yepyeni bir terim kazandırdı.
"after i said that, they were very angry. and they entered me."
bu kelimeleri duyan koca sınıf, hoca dahil kahkahaların yoğunluğundan, mali ise ne olduğunu anlayamamanın verdiği mahçupluktan kıpkırmızı kesilmişti. bi süre sonra sakinleşen sınıfa, o cümlenin tercümesini ise şöyle yapmıştı arkadaşımız.
"hocam bunda bu kadar gülecek ne var anlamadım, they entered me; bana giriştiler işte nasıl söyleyeyim."
ikinci kahkaha tufanı nedeniyle zar zor duyduğumuz zil sesi, mali arkadaşımız için bi kurtarıcı olmuştu adeta.
