dersanede bir kız vardı. taş gibi. benim bile dikkatimi çekmişti o derece. bölye minyon desen değil olgun desen değil dolgun desen değil, hepsinin karışımı işte. erkekler tanışmak için can atarlardı, ismini duyunca yüzlerinde bir şaşkınlık ifadesi belirirdi sonra uzaklaşırkardır yanından.
kızın ismi kezban'mış. hayır şaka değil, babaannesinin ismini koymuşlar. kız da utanmadan, değiştirmeden paşa paşa söylüyordu herkese. takdir ettim, ben olsam takma isim kullanırdım.
buarada dersanedeki erkeklerin sözlük yazarı olduğuna dair derin şüphelerim var; kezban ismine bu kadar soğuk olduklarına göre..
