Bir hafta önce ayrıldığımız sevgilinin facebook notu. Sanırım benden önceki sevgilisini hala daha unutamamıştır ki ' gelicek gelicek merak etme' diye yorum düşmüştür en yakın arkadaşı.
Okunan her kitap biter, çevrilen her sayfa ise kitabın sonuna yaklaştırır bizi.
Biz, çok hızlı çevirmişiz sayfaları fark etmeden. Sonuna ulaşmışız sayfaların ama doyurmamış kalbimizi. Ya fazlasını istemişiz her satırında, yada gerçekten eksikmiş satırlar. Nasıl bir kitapsa bu, ne kalp sızıdan kurtulabilir olmuş, ne de akıl yönünü bulmuş. Okurken iyiymiş, hoşmuş da bitirince sayfaları, aklında kalbinde son satırlarda durmuş.
Geri dönebilicek gücü yokmuş kalbin, yorulmuş... Akıl ise akılsızlığına boğulmuş... Sonra pişmanlık girmiş araya, beş betermiş onun halide. Yapabileceği çok da birşey yokmuş. Akıl ve kalbe 'KEŞKE'leri aşılamış durmuş. Böylece peri masalını andıran satırlarda, aşkıda yanına alarak keşkelerle uçuşmuş. Ve kitabı okuyan da yalnızlığının esiri olmuş. Peki bu kitabı okuyan diğer kalbe ne olmuş???
'O' çoktan kitabı rafa kaldırıp yenilerini bulmuş...
Eee ayrılık bu kolay değil, içim acıdı bu satırları okurken ama ben seninle bir daha değil konuşmak görmek bile istemiyorum sakın arama sorma dedim bir kere (erkek adamım ya) gitti güzel sevgili yitirdik bir umudumuzu daha, üstelik geriye gelmesi için neredeyse hiç çabalamadan.
