bugün o kazanın (!) üzerinden bir sene geçti. lise arkadaşım, üniversite arkadaşım. dünyanın en güzel gülen insanı sıralamasında ilk 3e girebilecek kapasitedeydi. ve dahi, dünyanın en şanslı insanlarından biriydi. artık yok, zira geçen sene bugünden tam 2 gün sonra ne kadar güçlü olsa da vücudu, bıraktı direnmeyi.
evimin dibinde oldu herşey ve ben olayı o öldükten sonra öğrenebildim anca. sarhoş, ehliyetsiz ve aşırı hız yapan bir katilin maktulü. o şuursuz katilin ebeveynleri, murat'ı tanısa eminim veremezdi anahtarları katil çocuklarına. verdiler ama... sonra murat öldü, kaldırımda yürürken. hala sevdikleri sık sık ziyaret ediyorlar, bu murat'ın aslında ölmediğinin kanıtı zaten.
ieü kantininde geçen sene, yakın arkadaşları bileklik yapıp sevenlerine hediye ediyorlardı. bu anma çalışmasının ilk günü kız arkadaşı takmıştı bunlardan bileğime, bugün o günden beri ilk kez çıktı bileğimden o. sonra hatırla, tüm geçmişi... saçma... kızı da liseden tanırdım, olayın ilk günlerinde yüzüne bakmaya çekinirdim yine de.
1 sene sonra... bazıları hayattan çalıyor be güzel insan. umarım iyisindir, iyi olduğuna inanmaya ihtiyacı var insanların.
