bugün kendisini zonguldak'da dinleme imkanına eriştim. buraya kadar gelmesi zaten büyük bir olaydı. 3 de başlayacak konser için 2 saat sıra bekledik ve içeri alındık. başladığı an ise ne ayaklarımda sızı ve beynimde bir düşünce kalmıştı. evet kendini çalarken dünyadan soyutluyor, ama izleyicilerin de kendinden farklı olduğu söylenemez. ama kendini patlayan flashlara aşırı sinir olmaktadır. mesafeli uzak biri hayranlarına karşı. gene de çok sevimli. aşık etti beni kendine ama bu aşktan kalabalığı dalarak girdiğim kulisi bomboş görünce kurtuldum. benden bir dakika önce kaçmış kendisi. bir fotoğraf bile çektiremedim ona yanarım. ama başka bir konser olur, o zaman sorarım ben ona.
bu arada eğer interneti takip eden biriyse, ve bu yazıyı okursa ellerimde duran karanfiller kulisi boş görünce düştü elimden. sölemek istedim.
