düzene alışmış insanların oluşturduğu kalabalıktır. eğer 18 yaşında reşitlik kazanılıyorsa bu insanın artık büyümüş olduğunu gösterir. eğer kendi öyle istiyorsa, sadece biyolojik olarak bağlı olduğu kişilerden ayrılabilir. o kişilerin de bunu onaylayacak kadar akıllı ve mantıklı davranmaları lazımdır.
ancak sevgi adı altında herkes birilerine bağlanmak ister, yalnız kalmamayı garantilemek ister ve toplum kuralları sayesinde bunu en rahat uygulayabileceği insanlar çocuklarıdır. hiç kimse çocuğunu 'düşündüğü' için suçlanmaz. böyle bir fırsat varken de niye bıraksın çocuğunu tabi onu sonuna kadar kendine bağlamak, hatta bazı durumlarda etinden sütünden faydalanmak ister. çocuk bunu farkedecek kadar şanslıysa kendi hayatını kurabilir, aksi halde o da ileride kendi çocuklarına aynı şeyi yapar, bu böyle sürer gider. ta ki insanlar kültürel ve toplumsal evrimde bir üst aşamaya geçene kadar
